Op deze foto ben je net 1 minuut oud, de ontlading is groot en de tranen rollen over mijn wangen van geluk. Eindelijk daar ben je dan na 9 maanden wachten hebben we jouw dan eindelijk in onze armen. Niet alleen is er een prachtig meisje geboren, maar op dat moment wordt er ook een mama geboren een onbekend terrein vol vragen en onwetendheid.
De eerste 2 dagen verbleven wij in het ziekenhuis een veilige cocon voor jouw, maar ook voor mij als mama. Die grote rode knop die boven mijn hoofd hangt biedt me rust, rust dat als er iets met je zou gebeuren er een medisch team binnen de 5 minuten aan jouw wiegje staat. Want de angst om jou te verliezen is groot. Dit gevoel “angst” is zo groot, dit heb ik in heel mijn leven nog niet gevoeld of gekend.
Het moment breekt aan wij mogen naar huis, spannend! We pakken jouw warm in, leggen je in de Maxi-Cosi, stappen in de wagen en verlaten onze veilige cocon van de eerste dagen.
Eenmaal thuis merk ik, dat ondanks alle voorbereidingen die we de afgelopen 9 maanden hebben getroffen de dingen toch niet zo goed geregeld zijn of fout ingedeeld zijn. Al snel brengen we daar een paar wijzigingen in en het voelt als snel een stuk beter. Maar natuurlijk zijn we nog steeds erg zoekende naar de juiste weg, maar dat geeft niet we komen er wel!
Eenmaal de eerste avond met jou in ons huisje valt, ontstaat er weer een angst. Shit die grote rode knop boven mijn hoofd die is hier niet meer. Hoe kan ik nu gaan slapen? Wat als we jou te slapen leggen en ik morgen mijn ogen open en jij er niet meer bent? Wat als ik niet wakker wordt als er iets mis met je is? Wat als,…? Op dat moment neemt de angst het helemaal van mij over en verlies ik de controle, de tranen rollen over mijn wangen, neen ik wil niet gaan slapen!
Uiteindelijk moeten we toegeven aan de nacht en ga ik met een zeer klein en bang hart slapen. Ik wordt wakker 6 uur in de ochtend, yes we hebben de nacht overleefd en jij bent er gelukkig nog steeds. Dit gevoel blijft de eerste dagen enorm aanhouden, de nachten die vind ik persoonlijk vreselijk, maar jou snoetje zien bij het geven van een fles om 2 uur `s nachts verlicht de angst en samen komen we er wel.
Comments